Poronienie jest jednym z najbardziej bolesnych i trudnych doświadczeń. Co roku dotyczy to blisko 10% kobiet, a każda z nich czuje się bardzo samotna i zagubiona.
Jak przebiega medyczne postępowanie w sytuacji wystąpienia poronienia?
Poronienie występuje nagle, nie jesteśmy na nie gotowe, nie możemy też się przygotować. W momencie jego wystąpienia pojawia się napięcie, lęk, strach i natłok różnych myśli wiążących się między innymi z poczuciem winy.
Jeżeli to Ty znalazłaś się w tym trudnym położeniu i doświadczyłaś poronienia, straty, mam nadzieję, że ten artykuł, choć trochę pomoże. Pisząc go miałam na celu zminimalizować Twój stres związany z tymi trudnymi i nieznanymi dotychczas doświadczeniami.
O poronieniu mówimy kiedy nastąpi obumarcie zarodka, bądź płodu przed ukończeniem 22. tygodnia ciąży. Najczęściej dzieje się to w 1 trymestrze ciąży (przed ukończeniem 13. tygodnia). Przyczynami poronienia zazwyczaj są wady genetyczne płodu, bądź wady związane z rozwojem jaja płodowego. Co istotne doświadczenie poronienia w przeszłości nie wpływa na płodność, ani nie zmniejsza szans na potomstwo w przyszłości.
Jak i kiedy dowiadujemy się o poronieniu?
Poronienie często wiąże się z intensywnym krwawieniem z dróg rodnych, któremu często towarzyszą skurcze mięśni macicy. Finalnie po pilnej konsultacji lekarskiej uzyskujemy informację o braku zarodka w jamie macicy. W takiej sytuacji mówimy o poronieniu samoistnym, czyli naturalnym.
Jednak zdarza się także, że u niektórych ciężarnych dochodzi do poronienia zatrzymanego, zwanego inaczej “chybionym”. W takim wypadku diagnoza zazwyczaj zostaje postawiona przez lekarza dopiero w momencie badania USG podczas wizyty kontrolnej, gdy okazuje się, że nie zostaje wykryte tętno zarodka, który znajduje się w jamie macicy. W takiej sytuacji są 3 możliwości dalszego postępowania.
1. Wyczekujące, czyli oczekiwanie na samoistne poronienie.
Niestety nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, kiedy do takiego krwawienia dojdzie. Zazwyczaj lekarz umawia daną pacjentkę na wizytą kontrolną po upływie 7-14 dni celem oceny wydalenia tkanek jaja płodowego z macicy.
2. Farmakologiczne – czyli wywołanie poronienia za pomocą leków.
W takim przypadku otrzymujemy skierowanie do szpitala, gdzie zazwyczaj odbywa się przyjęcie na oddział, a w dalszej perspektywie ma miejsce procedura indukcji poronienia. Dalszy schemat postępowania będzie zależał od indywidualnych procedur danego szpitala.
W niektórych placówkach leki zostają podane już na izbie przyjęć po przeprowadzeniu wywiadu i badaniu przez lekarza, a w innych rozpoczęcie całej procedury będzie wymagało przyjęcia na oddział, przeprowadzeniu badań i podaniu leków dopiero kolejnego dnia.
Środki farmakologiczne, o których wspomniałam mogą być podawane doustnie lub/i dopochwowo, mając na celu wywołanie skurczy mięśni macicy i wydalenie jaja płodowego. Farmakologicznej indukcji poronienia może towarzyszyć ból podobny do miesiączkowego oraz krwawienie z dróg rodnych.
Intensywność będzie bardzo indywidualna, jednak co ważne, zawsze na oddziale dostępne są leki przeciwbólowe, z których jako pacjentki możemy skorzystać. Każda z pań zostaje zaopatrzona w duże wkładki higieniczne, zabezpieczające w sytuacji znacznego krwawienia, często też w miskę nerkowatą w celu zabezpieczenia tkanek roniącego się jaja płodowego.
Czasami ten wariant postępowania wiąże się z koniecznością pozostania w szpitalu nawet do kilku dni celem powtarzania przyjmowanych dawek leków. Zazwyczaj lekarz – ginekolog wykonuje badanie USG na podstawie, którego ocenia “oczyszczenie się” jamy macicy oraz podejmuje decyzje o możliwości wyjścia do domu, dalszej kontynuacji leków lub konieczności wykonania zabiegu wyłyżeczkowania jamy macicy.
3. Zabieg wyłyżeczkowania jamy macicy – czyli mechaniczne usunięcie jaja płodowego, bądź pozostałości po poronieniu.
Ostatni wariant postępowania, który wdraża się w momencie, gdy nie wyrazimy zgody na powyżej omówione sposoby postępowania, bądź gdy nie przynoszą one zamierzonego celu, a także w momencie gdy doszło do niekompletnego poronienia. W wyniku czego, należy pomóc mechanicznie oczyścić jamę macicy.
Zabieg ten wykonuje się zawsze w warunkach szpitalnych. Do jego wykonania wykorzystuje się tzw. znieczulenie “krótkie”, czyli podanie leków sedacyjnych przez anestezjologa (śpimy w trakcie zabiegu). Pacjentki, które przygotowują się do danego zabiegu muszą pamiętać, aby tego dnia pozostać na czczo. Po wybudzeniu się i odzyskaniu pełnej świadomości następuje około 2 godzinna obserwacja pacjentki. W tym czasie, jeżeli kobieta czuje się dobrze, może już zjeść posiłek i tego samego dnia wychodzi do domu.
Czy roniąca musi być sama?
W żadnym wypadku nie musisz być sama, może być przy Tobie partner, mama, bądź inna bliska osoba. Oczywiście na oddziałach szpitalnych zawsze obowiązuje regulamin dotyczący odwiedzin oraz ich godzin, ale personel medyczny doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że są to trudne i ciężkie doświadczenia dla kobiety.
Dodatkowo pragnę również wspomnieć o opiece psychologa, z której pomocy również masz prawo skorzystać na oddziale, jeśli tylko czujesz taką potrzebę. Warto te doświadczenia omówić i przepracować!
W trakcie pobytu w szpitalu każda osoba ma także prawo dostępu do osoby duchownej, niezależnie od wyznania.
Co należy ze sobą zabrać? Jak się przygotować na taki pobyt w szpitalu?
- wynik grupy krwi – oryginał w wersji papierowej, zawsze najlepiej wynik potwierdzony.
- dowód tożsamości.
- wynik USG wraz z opisem.
- wyniki badań.
- skierowanie do szpitala.
- leki przyjmowane na stałe.
- koszule nocne (najlepiej z 2-3 sztuki na wypadek zabrudzenia),
- wygodna bielizna (polecam zaopatrzyć się w majtki siateczkowe, które bez problemu można później wyrzucić).
- opakowanie dużych wkładek higienicznych (ale tak jak wspomniałam powinny być one na oddziale).
- szlafrok/bluzę.
- przybory higieniczne.
- paczka nawilżanego papieru toaletowego.
- klapki pod prysznic.
- woda, drobne lekkie przekąski.
- słuchawki, ładowarka, tablet lub laptop, książka
Pacjentka w momencie wyjścia ze szpitala zawsze powinna otrzymać wypis dotyczący procedur na oddziale, a także zalecenia do postępowania po poronieniu oraz proponowany termin wizyty kontrolnej u ginekologa.
Jakie świadczenia przysługują kobiecie i jej rodzinie po poronieniu?
Niezależnie od tego w jakim czasie zakończyła się ciąża, pacjentka ma prawo do następujących świadczeń:
- do rejestracji dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego (USC).
- do pochówku dziecka.
- do odebrania zasiłku pogrzebowego.
- do połowy wymiaru urlopu macierzyńskiego (56 dni).
By korzystać z wymienionych wyżej przywilejów istotne jest, aby szpital wydał Kartę Martwego Urodzenia, lecz aby było to możliwe musi być określona płeć dziecka. W momencie, gdy ciąża zakończyła się na zbyt wczesnym etapie, by określić płeć dziecka, rodzice na własny koszt mogą wykonać badania stwierdzające płeć. Następnie z wynikiem badania wracają do szpitala, który na tej podstawie wystawia Kartę Martwego Urodzenia i kieruje ją do Urzędu Stanu Cywilnego, gdzie rodzice rejestrują dziecko oraz uzyskują resztę potrzebnych dokumentów do pozostałych świadczeń.
Pamiętaj, że każda z nas jest inna oraz w odmienny sposób będzie przechodziła poronienie pod względem fizycznym, ale również psychicznym. Są kobiety, które wolą milczeć i nie poruszać tego tematu (przynajmniej przez jakiś czas), ale też takie które będą czuły potrzebę rozmowy. Jeśli masz jeszcze jakieś pytanie dotyczące tej, bądź innej trudnej dla Ciebie sytuacji, napisz do nas, a my postaramy się udzielić wszelkich niezbędnych informacji.
artykuł opracowała: Aleksandra Skowrońska – położna, Certyfikowana Doradczyni Laktacyjna.
Podobał Ci się nasz artykuł? Zapraszamy na naszego Instagrama KLIK oraz Facebooka KLIK gdzie codziennie dzielimy się z Wami wiedzą i naszym doświadczeniem – jako mamy i jako położne ❤
